Magiczna różdżka Jezusa

Ikonografia wczesnochrześcijańska dostarcza nam wiele informacji na temat wierzeń pierwszych wyznawców Jezusa. Malowidła, które często były zainspirowane scenami biblijnymi przedstawiały Jezusa z tajemniczą laską w ręku za pomocą której dokonywał cudów. Narzędzie to zwane w starożytności Rabados było przedmiotem magicznych praktyk. Odnosiło się to głównie do aramejskich inwokacji - de facto zaklęć, które helleński mag zawsze wypowiadał w językach oryginalnych. Rabados zazwyczaj było przedstawiane jako grube i rumiane, jak na sarkofagach, lub cienkie i przypominające trzcinę, jak w malowidłach odnalezionych w katakumbach.

Na tej podstawie wielu uczonych (na przykład Lee M. Jefferson z Centre College w Danville w stanie Kentucky) uznało, że pierwsi chrześcijanie rozumieli Jezusa jako maga. Najbardziej widoczne jest to w przypadku wczesnochrześcijańskiej sztuki pogrzebowej, a dokładnie malowideł przywołujących motyw wskrzeszenia Łazarza. Jezus zazwyczaj stoi przed małą kapliczką, w której znajduje się owinięte zwłoki i różdżką przywołuje Łazarza z grobu, w którym leżał martwy od czterech dni (ew. Jana 11.1-44).

Co ciekawe Nowy Testament zawiera przynajmniej jedną wzmiankę o Rabados we fragmencie Ewangelii Marka 6.8 gdzie właśnie wspomniano ową różdżkę, a która tłumacze oddali jako „laska”, którą Jezus polecał zabrać ze sobą w podróż: ... I nakazał im, aby oprócz laski (rabadon) nie brali na drogę niczego: ani torby, ani chleba, ani pieniędzy w trzosie (BG.)... Rabados bowiem była nasycona magiczną mocą, i różdżką tą posługiwali się homeryccy bohaterowie (Iliada XXIV 343-344, Odyseja V 47; X 246; XIII 434; XXIV 3,109) i podobno sam Mojżesz (Septuaginta Wj 4.20, 17.5, Lb 20.11), a współcześnie posługują się nią szamani w celu przepowiadania przyszłości (por. Czaplicka).

Z całą pewnością praktyki, które moglibyśmy określić mianem magicznych lub wróżbiarskich, były używane w pierwszych latach istnienia Kościoła przez osoby, które znały Jezusa oraz jego wyznawców. Wiele osób dostrzega w Nowym Testamencie elementy zaczerpnięte z symboliki geometrycznej i numerologicznej, co może świadczyć o tym, że pitagorejski i platoński mistycyzm był znany w kręgach wczesnego chrześcijaństwa. Również w gnostycyzmie pierwszych wieków magiczne zaklęcia służyły do przekraczania bram strzeżonych praze Archontów. Tradycja magii chrześcijańskiej była dość rozpowszechniona i pozostawała ważną częścią kultury Zachodu aż do XIV wieku, kiedy to podejście względem praktyk magicznych uległo znacznej radykalizacji. 

Autor: Gnostyk.pl

Jeśli uważasz ten artykuł za wartościowy to polub go na Facebooku, Tweetuj lub udostępnij na innych stronach.