Posługa jedności

O jedności, o pojednaniu, wreszcie Jedni Boga możemy czytać bardzo wiele w pismach gnostyckich oraz na kartach Nowego Testamentu. W gnostycyzmie jednia często określana jest jako pełnia eonów (gr. pleroma). Co ciekawe czytając to, możemy nigdy tego zagadnienia nie zrozumieć. Wynika to stąd, że staramy się poznać wszystko za pomocą dialektycznego umysłu, który ze swej natury funkcjonuje w świecie dualistycznym. Umysł ludzki (gr. psyche) skupiony na świecie zewnętrznym zawsze dokonuje rozróżnień i podziałów na pary przeciwieństw. Przykładowo są to szczęście-nieszczęście, dobro-zło, prawy-lewy, męskie-żeńskie itd. Podziały te nie kończą się jednak na takich prostych dualizmach ale także całym spektrum pomiędzy nimi. Jak pisze Apostoł Paweł wśród pierwszych chrześcijan doszło nawet do podziałów na tle religijnym: ... Doniesiono mi bowiem o was, bracia moi, przez ludzi Chloe, że zdarzają się między wami spory. Myślę o tym, co każdy z was mówi: «Ja jestem Pawła, a ja Apollosa; ja jestem Kefasa, a ja Chrystusa» Czyż Chrystus jest podzielony? ... (1Kor. 1,11-13).

W gnostyczno-ezoterycznym chrześcijaństwie jest jednak jeszcze inna rzeczywistość, zwana duchową. Rzeczywistość ta jest osadzona w <Jedni Boskiej> i tak naprawdę, w swej naturze jest - niedualistyczna. Tak jak na poziomie ciała widzimy dualizmy, z których najbardziej charakterystyczny jest dualizm płci, tak na poziomie ducha wszystko nagle staje się jednością: ... nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie ... (Gal. 3,28).

Wszystkie zatem podziały religijne, nawet naturalne wynikające z praw przyrody są dla Apostoła Pawła zrozumieniem wg. ciała (2 Kor. 5,16). Jednak w <Królestwie Bożym> rozumianym jako <eon duchowy> (ekklesia) nie istnieje rozróżnienie na frakcje religijne. Każdy kto otwiera się na postępowanie wg. ducha ten wchodzi do świata <Jedni Bożej>, która jest niedualna i pozbawiona wszelkich podziałów. O Jedni tej zaświadcza sam Jezus w swojej arcykapłańskiej modlitwie tuż przed momentem wydania: ... Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. ... (Jana 17,20-23)

Zgodnie z gnostycką nauką świat <Jedni> istnieje poza czasem i umysłem. Jest to świat niedualny zrozumiały tylko z perspektywy percepcji duchowej (1 Kor 2,13). Na tej podstawie Apostoł Paweł pisze: .... Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i <zlecił nam posługę jednania>.... (2 Kor. 5.18) i dalej: .... Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując <słowo jednania>... (2 Kor. 5,19), a także:
....Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: <pojednajcie się z Bogiem!>.... (2 Kor. 5,20).

W myśl tej idei <pojednanie z Bogiem> nie oznacza wcale intelektualnej deklaracji wiary lecz duchowe wstąpienie w komunię z samym żywym źródłem istnienia, tak jak to napisane zostało w ewangelii Jana (Jan 17,20-30). Świat niedualistyczny to zupełnie odmienna percepcja rzeczywistości. Nie tylko chodzi o proste rozróżnienie na materializm oraz duchowość, lecz wyjście poza tego rodzju dualizmy. Dopiero wówczas okazuje się, że świat materialny i świat duchowy także stanowią jedno w całym systemie boskich emanacji.

Autor. Gnostyk.pl

Jeśli uważasz ten artykuł za wartościowy to polub go na Facebooku, Tweetuj lub udostępnij na innych stronach.