Kapłaństwo na wzór Melchizedeka

W Starym Testamencie Melchizedek opisany został jako <Król Salemu> oraz <kapłan Boga Najwyższego> (Rodz. 14.18). Z odkryć w Nag Hammadi dowiadujemy się, że gnostycy nadawali tej postaci bardzo wielkie znaczenie, co można wywnioskować z traktatu nazwanym właśnie imieniem Melchizedeka. Traktat ten niestety uległ zniszczeniu i większość tekstu jest w bardzo złym stanie. Rekonstrukcja dokumentu nie jest pewna, jednak zachowane wątki przedstawiają Melchizedeka jako archetyp gnostycznego kapłana wtajemniczonego w tajemnice Najwyższego Boga. Innymi słowy Melchizedek jest pierwszym gnostykiem oraz symbolem prawdy w Starym Testamencie, która wykracza poza Prawo Mojżesza, a tym samym panowanie Jahwe.

Tutaj być może dla wielu osób będzie to zaskoczeniem, ale Jahwe ze Starego Testamentu oraz Bóg Najwyższy (El-eljon) to zdaniem gnostyków dwie zupełnie odmienne istoty duchowe. Idea ta nie jest pozbawiona sensu, ponieważ z odkryć archeologicznych dowiadujemy się, że w panteonie bóstw kananejskich Najwyższy Bóg (El-eljon) był potęgą, która panowała na mniejszymi bóstwami (Elohim), wśród których wymieniony był Jahwe. Tego rodzaju narrację potwierdzają także tłumacze biblijni (np. Mauro Biglino) oraz bibliści (Marcin Majewski), którzy wskazują na tekst Starego Testamentu, gdzie napisano: … Kiedy najwyższy (Eljon) rozgraniczał narody, rozdzielił synów człowieczych. Wtedy ludom granice wytyczał według liczby boskich synów (Elohim). Własnością Jahwe jest jego lud, dziedzictwem jego wydzielonym jest Jakub .... (Pwt. 32,8-9). Dowiadujemy się tutaj, że Jahwe jest jednym z synów bożych, któremu w dziedzictwie przypadł patronat na ludem Jakuba.

Tłumaczenie to potwierdzają głównie przekłady Septuaginty (LXX) oraz fragmenty Starego Testamentu odnalezione w Qumran: … Kiedy Najwyższy podzielił między narody ich dziedzictwo, kiedy rozdzielił synów Adama, ustanowił granice według liczby aniołów Bożych. Bo działem Pana (gr. Kyrios=Jahwe) jest jego lud. Jakub jest udziałem w jego dziedzictwie … (tłumaczenie na podstawie LXX). A poniewarz pierwsi chrześcijanie czytali wyłącznie Biblię grecką, wyjaśnia to zatem zagadkowe słowa z tych miejsc Nowego Testamentu, gdzie wyraźnie napisano, że Mojżesz: … na pustyni pośredniczył między aniołem, który mówił do niego na górze Synaj, a naszymi ojcami ….  (Dz 7,38 por. Dz. 7.53). W Nowym Testamencie znajdziemy wiele aluzji do tego, że prawo Mojżesza nie zostało nadane przez najwyższego Boga, tylko przez aniołów (Hbr. 2,2 Gal. 3,16). W ten właśnie sposób (jako aniołowie) na podstawie Septuaginty, gnostycy określali synów bożych <Elohim>.

Co ciekawe Stary Testament wymienia po imieniu także innych elohimów, wśród których jest Dagon, Asztare oraz Marduk (1 Sam. 5,7;1 Krl. 11,5; Dn. 1,2b). Wszyscy ci bogowie stanowili krąg istot duchowych nazywanych po kananejsku Elohim. Wskazuje na to również liczba mnoga w jakiej występuje słowo Elohim, a dokładnie sufix <im>, który nadaje mu znaczenie bogowie. Bardziej dosłownym tłumaczeniem tego słowa jest wyrażenie <synowie Ela> lub <synowie Najwyższego>. A ponieważ Jahwe otrzymał od Ojca lud Jakuba, nie życzył sobie, aby jego potomkowie oddawali cześć innym Elohim. Dowiadujemy się o tym na przykład przy okazji nadania 10 przykazań: … Ja jestem Pan, twój Jahwe, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał innych bogów (Elohim) obok Mnie! … (Wyj. 20, 2-3) Innym tekstem jaki jest wskazywany przez biblistów oraz tłumaczy Starego Testamentu jest Psalm Dawidowy: … Bóg (El) powstaje w zgromadzeniu bogów (Elohim), pośrodku bogów sąd odbywa ... (Ps. 82,1) i dalej … Ja rzekłem: Jesteście bogami (Elohim) i wszyscy - synami Najwyższego (Eljon-a) … (Ps. 82,6). Psalm ten rzecz jasna opisuje boski parlament, którego członkami są właśnie synowie boży - Elohim.

Rozróżnienie pomiedzy Bogiem Najwyższym (El-eljonem), a synami bożymi (Elohim) jest bardzo widoczne w języku oryginalnym, w jakim została spisana Biblia. Zamieszanie powstało dopiero w wyniku działalności Masoretów, którzy hebrajskie spółgłoski uzupełniali systemem znaków samogłoskowych za pomocą kropek i kresek. Oczywiście nie zmieniali oni tekstu oryginalnego, tylko na marginesie odnotowywali uwagii, że imiona te ze względu na świetość Boga należy odczytwać jako Adonai. Dopiero późniejsi tłumacze zaimplementowali tą praktykę bezpośrednio w tekście i opierając się na uwagach masoreckich umieścili w Bibliach rodzinnych wszędzie tam, gdzie występują słowa El, Eljon, Elohim, Jahwe pojedyncze słowo Bóg. Jest to oczywiście nieporozumienie bowiem pod tymi pojęciami kryje się zupełnie inna prawda. Jest to także bezpośrednia ingerencja w oryginalny hebrajski tekst, co nie powinno mieć miejsca.

Kiedy więc czytamy w księdze Rodzaju … rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam … (Rodz. 1.26) to należy wiedzieć, że występuje tam słowo Elohim co znaczy, że za kreację człowieka odpowiadają  <Synowie boży>, co zmienia całkowicie optykę interpretacji ortodoksyjnej. Podobnie, kiedy czytamy w Psalmie: … Nie chciałeś ofiary krwawej ani obiaty, lecz otwarłeś mi uszy; całopalenia i żertwy za grzech nie żądałeś. Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę; w zwoju księgi o mnie napisano: Jest moją radością, mój Boże (El), czynić Twoją wolę, a Prawo Twoje mieszka w moim wnętrzu … (Ps. 40. 7-9) to nie odnosi się to do Jahwe tylko Boga Ela, którego kapłanem był właśnie Melchizedek.

Inny fragment Biblii, w którym wspomina się Melchizedeka, znajduje się w kolejnym Psalmie: ... Pan (Jahwe) przysiągł i żal Mu nie będzie: Tyś Kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka ... (Ps. 110:1-4). Tekst ten uważa się za świadectwo koronacji królów i proroctwo czasów mesjańskich. Jest to swoiste uznanie przez Jahwe wyższości kapłaństwa Melchizedeka nad kapłaństwem Arona (Hbr. 7, 11-17). Mamy tutaj więc do czynienia z tradycją przekazywaną ustnie poza całym systemem świątynnym i odnosząca się do Boga najwyższego (El jona). Istnieje również wiele przesłanek, że Jezus odwołując się do Boga jako Ojca miał na myśli nie tyle Jahwe (syna bożego), co właśnie Boga <El Eljona> którego czcił Melchizedek. Bezpośrednim tego dowodem są jego słowa wypowiedziane na krzyżu …  Eli, Eli, lama sabachtani! ... (Mat. 27,46; Mar. 15,34). Jak wiadomo jest to bezpośredni cytat z Psalmu .... Boże mój, Boże mój czemuś mnie opuścił ... (Ps 22.1-2) gdzie w oryginale występuje słowo <El> przetłumaczone w Bibliach jako <Bóg>, a de-facto oznaczające najwyższego Boga Ojca.

Co prawda na podstawie ciała Jezus był żydem, nosił żydowskie imię, zachowywał żydowskie świeta, a także odwiedzał świątynię, to jednak w duchu czcił Boga Ojca. Jego podejście do kultu świątynnego Jahwe możemy zobaczyc podczas rozmowy z Samarytanką. Zdaniem Jezusa, ani na górze Garizim, ani w Jerozolimie, tylko ... prawdziwi czciele będą oddawać cześc Bogu w duchu i w prawdzie ... (Jan. 4, 23). Nic wiec dziwnego, że autor listu do Hebrajczyków przedstawia właśnie Jezusa jako arcykapłana na wzór Melchizedeka i orędownika duchowego przymierza: … Jest to jeszcze bardziej oczywiste i wskutek tego, że na podobieństwo Melchizedeka występuje inny kapłan [Jezus], który stał się takim nie według przepisu prawa cielesnego, ale według siły niezniszczalnego życia^. Dane Mu jest bowiem takie świadectwo: Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka … (Hbr. 6,20; 7.15-17). Możemy się więc domyślić, że to właśnie w związku z tą tradycją nastąpiło zerwanie gnostycyzmu z krwawym kultem Jahwe w Starym Testamencie. Dla gnostyków Bóg Ojciec przemówił dopiero przez Jezusa. Wszystkie wcześniejsze proroctwa opisane w Biblii wynikały z działalności Sophi (Boskiej Mądrości), która manifestowała się w prorokach Starego Testamentu. Ci którzy byli lub są częścią kapłaństwa Melchizedeka, wprowadzeni są w duchowe (gnostyczne) tajemnice miłosiernego Boga Ojca, a przez to w znacznie lepsze przymierze.

autor: gnostyk.pl

Jeśli uważasz ten artykuł za wartościowy to polub go na Facebooku, Tweetuj lub udostępnij na innych stronach.