Ewangelia Wodnika
Ewangelia Wodnika Jezusa Chrystusa to książka, która od dawna budzi kontrowersje i ciekawość wśród czytelników na całym świecie. Napisana przez Leviego H. Dowlinga i wydana po raz pierwszy w 1908 roku, książka ta twierdzi, że zawiera spis nauk Jezusa Chrystusa, zapisanych w tajemniczej Księdze Akaszy.
Według Dowlinga, Księga Akaszy jest kosmicznym rejestratorem wszystkiego, co się wydarzyło, dzieje się obecnie i wydarzy w przyszłości. Ewangelia Wodnika opowiada więc o życiu Jezusa Chrystusa od jego narodzin aż do jego śmierci i zmartwychwstania. Jezus przedstawiany jest w niej jako nauczyciel duchowy i uzdrowiciel, który przyszedł na świat, aby przekazać ludziom nauki miłości, pokoju i harmonii. Książka podkreśla znaczenie rozwoju duchowego i uczenia się. Dowling wierzył, że każdy człowiek ma w sobie potencjał, aby stać się Chrystusem, czyli osiągnąć wysoki poziom duchowej doskonałości i być mistrzem duchowym dla innych.
Ewangelia Wodnika nie jest uznawana za kanoniczny tekst biblijny i nie ma naukowych dowodów na autentyczność zawartych w niej nauk Jezusa Chrystusa. Mimo to, książka wciąż inspiruje wielu ludzi i ma swoje miejsce w ruchu New Age oraz ezoterycznej duchowości. Zachęcając czytelników do zastanowienia się nad sensem i znaczeniem życia, Ewangelia Wodnika przypomina nam o potędze miłości, współczucia i zrozumienia. Wprowadza czytelnika w świat duchowego poszukiwania i zachęca do rozwoju wewnętrznego, aby osiągnąć spokój i harmonię.
Choć istnieją różnice zdań na temat autentyczności tej książki, warto podkreślić, że Ewangelia Wodnika pozostaje ważnym źródłem duchowych refleksji dla wielu ludzi. Bez względu na to, czy traktujemy ją jako dzieło historyczne, czy literacką fikcję, ta książka daje nam możliwość głębszego zrozumienia nauk Jezusa Chrystusa i wyzwala naszą wyobraźnię na temat naszej własnej duchowości i potencjału. W końcu, to właśnie dążenie do miłości, dobra i doskonałości stawia nas na drodze do osiągnięcia tego, co może być nazywane stanem "Chrystusa" - stanem pełni duchowego oświecenia.
Fragment Ewangelii Wodnika Sekcja XVI, rozdział 114.
2. A Jezus powiedział: Mów. I człowiek ten przemówił i powiedział:
3. Sztorm na morzu zeszłej nocy rozbił wiele łodzi rybackich i dziesiątki mężczyzn poszło na śmierć, a oto ich żony i dzieci są w potrzebie;
4. Co można zrobić, by pomóc im w tej trudnej sytuacji?
5. A Jezus rzekł: To szlachetna prośba. Mężowie z Galilei, strzeżcie się. Być może nie przywrócimy życia tym ludziom, ale możemy pomóc tym, którzy oczekiwali od nich chleba powszedniego.
6. Wy, szafarze bogactwa Bożego, nadarzyła się okazja; otwórzcie swoje skarbce; przynieście swoje zgromadzone złoto; rozdajcie je hojną ręką.
7. To bogactwo zostało odłożone na sprawiedliwe czasy jak te; kiedy nie było potrzebne, wtedy należało do ciebie abyś je strzegł.
8. Ale teraz to nie jest wasze, ponieważ należy do tych, którzy są w potrzebie, a jeśli go nie dasz, po prostu sprowadzisz na swoją głowę gniew Boży.
9. Nie jest jałmużną dawać potrzebującym; to jest tylko uczciwość; jest to zatem dawanie ludziom tego, co im się należy.
10. Wtedy Jezus zwrócił się do Judasza, jednego z Dwunastu, który był skarbnikiem grupy, i powiedział:
11. Przynieś naszą skrzynię ze skarbami; pieniądze nie są teraz nasze; przeznacz każdy grosz na pomoc tym, którzy są w potrzebie.
12. Otóż Judasz nie chciał dać wszystkich pieniędzy potrzebującym, więc rozmawiał z Piotrem, Jakubem i Janem.
13. Rzekł: Oto część zachowam, a resztę dam; to nam z pewnością wystarczy, bo jesteśmy obcy potrzebującym; nie znamy nawet ich imion.
14. Ale Piotr powiedział: Dlaczego, Judaszu, człowieku, jak śmiesz myśleć o igraniu z siłą prawa?
15. Pan powiedział prawdę; to bogactwo nie należą do nas w obliczu tej udręki, a odmowa oddania go jest kradzieżą.
16. Nie musisz się bać; nie będzie nam dane skorzystać z tych pieniedzy.
17. Wtedy Judasz otworzył skarbiec i rozdał wszystkie pieniądze.
18. I było pod dostatkiem złota i srebra, żywności i szat na potrzeby pogrążonych w żałobie.
19. Pewien uczony w prawie powiedział: Rabboni, jeśli Bóg rządzi światami i wszystkim, co na nim jest, czyż nie wywołał tej burzy? czy nie zabił tych ludzi?
20. Czy nie sprowadził tego bolesnego cierpienia na tych ludzi tutaj? I czy nie zrobił tego, aby ukarać ich za zbrodnie?
23. Czy Bóg sprowadził tę rzeź tylko dlatego, że ci ludzie byli tak bardzo niegodziwi?
24. A potem przypominamy sobie, że kiedyś także wieża zwana Siloam, chluba obrony Jerozolimy, a która bez żadnego powodu zachwiała się i runęła na ziemię, zabijając osiemnastu ludzi.
25. Czy ci ludzie byli nikczemni? I czy zostali zabici jako kara za jakąś wielką zbrodnię?
26. A Jezus powiedział: Nie możemy patrzeć na jeden okres życia i osądzić czegokolwiek.
27. Istnieje prawo, które ludzie muszą uznać: Skutek zależy od przyczyny.
28. Ludzie nie są pyłkami, które unoszą się w powietrzu jednego krótkiego życia, a potem gubią się w nicości.
29. Są nieśmiertelnymi częściami wiecznej całości, które przychodzą i odchodzą, oto wiele razy [oddychają] powietrzem ziemi i [istnieja] poza nią, tylko po to, by rozwinąć [w sobie] boską jaźń.
30. Przyczyna może być częścią jednego krótkiego życia; lecz skutki mogą być odnotowane dopiero w innym życiu.
31. Przyczyny twoich skutków nie można znaleźć w moim życiu, ani przyczyny moich skutków nie można znaleźć w twoim.
32. Nie mogę żąć, jeśli nie sieję ale muszę żąć wszystko, co sieję.
33. Prawo wieczności jest znane wszystkim doskonałym umysłom.
34. Cokolwiek ludzie czynią innym ludziom, sędzia i kat uczynią im.
35. Nie dostrzegamy wykonania tego prawa wśród synów ludzkich.
36. Zauważamy, że słabi są znieważani, deptani i zabijani przez tych, których nazywają silnymi.
37. Zauważmy, że na stanowiskach państwowych zasiadają mężczyźni z pustymi jak pień głowami.
38. Są królami i sędziami, senatorami i kapłanami, podczas gdy ludzie z olbrzymim intelektem są jak padlinożercy na ulicach.
39. Zauważamy, że kobiety z połową zdrowego rozsądku, i bez odrobiny innych zalet, są pomalowane i ubrane jak królowe.
40. Stają się damami dworów marionetkowych królów, ponieważ nie mają w sobie niczego pięknego; podczas gdy córki Boga są ich niewolnicami lub służą jako zwykli robotnicy w polu.
41. Poczucie sprawiedliwości woła [tutaj] głośno: [Czyż to nie jest] parodia prawości!
42. Kiedy więc ludzie nie widzą więcej niż [tylko] jeden krótki okres życia, nic dziwnego, że mówią: Nie ma Boga, a jeśli Bóg istnieje, jest tyranem i powinien umrzeć.
43. Jeśli chcesz właściwie osądzić ludzkie życie, musisz powstać i stanąć na szczycie czasu i zwrócić uwagę na myśli i czyny ludzi, jakie pojawiały się w minionych wiekach.
44. Musimy bowiem wiedzieć, że człowiek nie jest stworzeniem zrobionym z gliny, aby ponownie zmienić się w glinę i zniknąć.
45. Jest częścią wiecznej całości. Nigdy nie było czasu, kiedy go [tj. człowieka] nie było; nigdy nie nadejdzie czas, kiedy go [ tj. człowieka] nie będzie.
46. A teraz patrzymy; ludzie, którzy teraz są niewolnikami, byli kiedyś tyranami; ludzie, którzy są teraz tyranami, byli [niegdyś] niewolnikami.
47. Ludzie, którzy teraz cierpią, kiedyś stali wysoko i krzyczeli z zachwytu szatana, podczas gdy inni cierpieli z ich rąk.
48. A ludzie są chorzy, ułomni, kulawi i ślepi, ponieważ kiedyś przekroczyli prawa doskonałego życia, a każde Boże prawo musi być wypełnione.
49. Człowiek może uniknąć kary, która wydaje się należna za jego złe uczynki w tym życiu; ale każdy czyn, słowo i myśl ma swoje własne cele i granice.
50. Jest przyczyną i ma swoje własne skutki, a jeśli zło zostanie wyrządzone, sprawca zła musi je naprawić.
51. A kiedy wszystkie krzywdy zostaną naprawione, wtedy człowiek powstanie i będzie jedno z Bogiem.
Autor: Gnostyk.pl
Jeśli uważasz ten artykuł za wartościowy to polub go na Facebooku, Tweetuj lub udostępnij na innych stronach.
- Kliknięć: 592