Gnostyckie zbawienie

W gnostycyzmie zbawienie miało odmienne znaczenie niż w chrześcijaństwie i innych religiach. Według gnostyków, istoty ludzkie były uwięzione w świecie materialnym i musiały zdobyć wiedzę (gnosis) oraz poznać swoją prawdziwą naturę, by uwolnić się od tego więzienia i osiągnąć zbawienie.

Jednym z najważniejszych aspektów gnostyckiego zbawienia było poznanie boskiej iskry w sobie i odnalezienie pierwotnej jedności ze światłem boskim. Jak pisze Elaine Pagels, "gnostycy uważali, że każda osoba ma w sobie nieśmiertelną iskrę, część boskiej natury, którą można odkryć poprzez poznanie samego siebie i połączenie się z boskim światłem" (Źródła wiary, 47). Według gnostyków, ta iskra boskości była uwięziona w ciele i umyśle, przez co osoby nie zdawały sobie sprawy z własnego potencjału i ostatecznego celu.

Zbawienie w gnostycyzmie nie było jednak łatwe ani automatyczne. Wymagało pracy nad sobą, by poznać swoją prawdziwą naturę oraz zwalczyć wpływ materii i iluzji, które zaciemniały wgląd w boską rzeczywistość. Według Walentyna, gnostycki nauczyciel z drugiego wieku, proces ten wymagał "rozpoznania swojego własnego bytu, [przyjęcia] wewnętrznego wglądu w swe istnienie, i [osiągnięcia] jedności z ostatecznym celem w swojej duszy" (Fragmenty Heraklona, 34).

Zbawienie w gnostycyzmie było także związane z przezwyciężeniem złych sił, które utrzymywały świat materialny w niewoli. Według gnostyków, istniały siły demonicznego charakteru, które były odpowiedzialne za cierpienie i zło na świecie. Zbawienie polegało na pokonaniu tych sił i ostatecznie wyzwoleniu się od nich.

Według gnostyków, Chrystus był nauczycielem, który przyszedł na świat, aby pomóc ludziom w osiągnięciu duchowego oświecenia i odnalezieniu drogi do pierwotnego ducha. Jednakże, gnostycy nie uważali, że Chrystus umarł na krzyżu w celu odkupienia grzechów ludzi. Według nich, Chrystus zstąpił na ziemię, aby podzielić się swoją duchową mądrością i pomóc ludziom w odkryciu ich własnej iskry ducha.

Zbawienie w gnostycyzmie nie było związane z sakramentami kościelnymi ani zasługami moralnymi, jak to jest w chrześcijaństwie. Jak pisze Elaine Pagels, "gnostycy odrzucali chrześcijańską ideę, że zbawienie wynika z wyznawania doktryny, podejmowania praktyk religijnych lub spełnienia zasad moralnych. Zamiast tego, zdaniem gnostyków, zbawienie zależało od poznania swojej wewnętrznej natury i odnalezienia swojego pierwotnego połączenia ze światłem boskim" (Źródła wiary, 48).

Przypisy do artykułu:

1. Karen L. King, "What Is Gnosticism?," The Harvard Theological Review 96, no. 3 (2003): 304.
2. Marvin Meyer, The Gnostic Discoveries: The Impact of the Nag Hammadi Library (New York: HarperOne, 2005), 17.
3. Elaine Pagels, The Gnostic Gospels (New York: Vintage Books, 1989), 3-4.
4. Bentley Layton, The Gnostic Scriptures: A New Translation with Annotations and Introductions (Garden City, NY: Doubleday & Company, Inc., 1987), 22.
5. Ibid., 132.
6. Ibid., 165.
7. Ibid., 142.
8. Hans Jonas, The Gnostic Religion: The Message of the Alien God and the Beginnings of Christianity (Boston: Beacon Press, 1963), 133.
9. Pagels, The Gnostic Gospels, 4.
10. Ibid., 140.
11. Ibid., 140-41.
12. King, "What Is Gnosticism?," 304.
13. Layton, The Gnostic Scriptures, 99.
14. Pagels, The Gnostic Gospels, 41.
15. Ibid., 3.
16. Karen L. King, "What Is Gnosticism?," 306.

Autror: gnostyk.pl

Jeśli uważasz ten artykuł za wartościowy to polub go na Facebooku, Tweetuj lub udostępnij na innych stronach.